ZOMERRETRAITE

Lees hier de ervaringen van de deelnemers

Een retraite met geadopteerden en fosters, waarom zou ik dat doen?

​

In het kort vertel ik wat ik heb meegemaakt en waarom ik dit heb gedaan. Een hele nieuwe ervaring in een groep die allemaal dezelfde start hebben gehad. Waarom wil ik dit met jullie delen?

​

Om je te vertellen wat ieder mens soms even nodig heeft om weer te voelen waar hij staat en waar het hart nog wat breekbaar is.

​

Vrijdagmiddag

In alle rust kon ik mij voorbereiden en had ik alles klaar staan. Onderweg even een podcast opgezet over selfcare en toen begaf mijn navigatie het… Lichte paniek, want hoe wist ik waar ik moest zijn? Hier begon al mijn challenge. Vertrouwen op mijn gevoel. Binnen no-time was ik gearriveerd en kon voor mij de retraite beginnen.

​

Zaterdag

De deelnemers kwamen 1 voor 1 binnen. Ik wilde ze graag een warm welkom geven. Hoe ik het zelf ook prettig zou vinden om verwelkomd te worden.

De gong werd geslagen en het weekend was geopend. Ik voelde rust, liefde en een veiligheid die ik kon bieden aan anderen. Want je doet het samen.

​

Het was magisch, ik voelde mij gedragen en anderen werden gedragen, soms letterlijk. Het voelde voor mij als thuiskomen. Er waren momenten van herkenning, van pijn en ik kon de confrontatie aangaan. Omdat het mocht en ik voelde dat het goed was. Ik leerde meer op mijn lichaam te vertrouwen. Te luisteren naar wat zij aangaf en mijn kracht in te zetten wanneer het echt nodig was. In mijn eigen opstelling kreeg ik meer balans in de energie en kon ik de confrontatie met mijn vader aan. Het raakte mij, ik lijk meer op mijn vader dan ik had gedacht. De man die staat voor kracht, verantwoordelijkheid en keuzes maken. Iemand die eerst geen ruimte had in mijn leven is er nu wel en ik keek hem recht aan.

​

Zondag

In twee dagen leerde ik hoe ik mijn energie kon verdelen en wanneer ik mijn kracht in moest zetten, zonder kracht te verliezen. Ik leerde Koreaanse gewoontes en ik voelde bij diverse opstellingen waar het bij mij nog raakte. Ik voelde trots en fluffyness in één. Mijn lichaam raakte steeds meer in balans en ik voelde de rust in mijn lijf zijn eigen weg vinden.

​

Dit alles gun ik iedereen, of je nu geadopteerd bent of niet. Iedereen heeft dit nodig. Om te ervaren wat het mag en kan doen en om te zien wat het met anderen doet. Ik zie bij de anderen hoeveel kracht ze hebben, eigenlijk hoe veerkrachtig ze zijn. Dat ze het aan willen gaan om voor zichzelf rust te vinden en te vechten (soms letterlijk) voor wat ze willen. Gezien worden en geliefd te zijn om wie je werkelijk bent.

We delen allemaal hetzelfde, een wond die af en toe wordt geraakt.

We willen allemaal hetzelfde, liefde voor onszelf.

​

We wensen allemaal hetzelfde, dat het trauma wat wij meedragen draaglijk wordt.

Voor iedereen is het weer anders. Allemaal op onze eigen tempo en op onze eigen manier.

​

Zodat wij leren vertragen, het lichaam gaan voelen en wij onze voeten mogen volgen naar onze eigen weg.

​

- Soorien