WINTERRETRAITE

Gedicht | Jorge

Hier scheiden onze wegen…

Vanaf hier, dit moment, moet ik je laten gaan. Hier scheiden onze wegen.

Het is te groot voor mij alleen, ik kan dit niet dragen. Nee, niet alleen.

Ik kan niet anders dan vertrekken, want deze leegte is te groot.

Mijn start was een valse start. Ik hoorde het startsein van het leven niet.

Nog steeds wacht ik op dit sein met veel verdriet en pijn.

Verlos me van de lijdensweg, want ik weet dat jij me ziet.

Vanaf hier, dit moment, bestaat het leven buiten mij.

Ik heb het leven in mijn lichaam uitgezet, het draait niet meer om mij.

Wat er buiten mij gebeurt kan ik dragen, daarom kies ik daar nu voor.

Want daar diep van binnen doet het ontmenselijk veel pijn.

Maar op een dag kom ik je halen. Op het moment dat jij het weer kan dragen.

Het zal niet makkelijk gaan, maar wees niet bang.

Want tegen de tijd dat ik tevoorschijn kom, heb jij de grootste storm alweer doorstaan.

En wanneer die storm gaat liggen zal de stilte op jou wachten.

Ja daar, wanneer je samen met de stilte kan zijn, sta ik op jou te wachten.

Die lieve kleine, met emmers vol met tranen. Maar nu kan jij het dragen.

En in de stilte hoor jij het startsein van het leven weer.

En komen we elkaar weer tegen.

Weer samen onderweg, in dit mooie leven…

Jorge